به گواه تاريخ در 23 ربيع الاول سال 201 هجري، حضرت معصومه (س) در راه عزيمت از مدينه به ديار خراسان به قصد ديدن دوباره برادرشان امام رضا (ع) وارد شهر قم مي شود.

مقدمه

زندگي حضرت محمد (ص) از صدر اسلام مورد توجه و اهتمام مسلمانان قرار داشته است ؛ آنچه از مطالعه و بررسي زندگي وي در طول 63 سال در ذهن نقش مي‌بندد، بازتابي از تصوير ظهور پيامبري الهي و سرگذشت شخصيتي است كه با پشت سر نهادن دشواري هاي بسيار ، بي‌هيچ خستگي و نااميدي به اصلاح جامعه ، دست زد و توانست جزيره العرب را متحد كند و آمادة گستردن اسلام در بيرون از مرزهاي عربستان شود و از آن مهم تر ديانتي را بنياد نهد كه اينك يكي از مهم‌ترين اديان جهان به شمار مي‌رود .

    یکى از راههاى پى بردن به شخصیت واقعى انسانها، آگاهى از زمان آنهاست.

با توجه بدین حقیقت، برآنیم تا نگاهى گذرا به عصر امام عسکرى(ع) بیفکنیم تابخشى از عظمت‏ شخصیت تابناک آن امام معصوم را دریابیم.

دوران کودکى

امام عسکرى(ع) در دوران کودکى شاهد اهانتهاى متوکل عباسى به اهل‏بیت عصمت(علیهم السلام)، به ویژه پدر بزرگوارش امام هادى(ع)، بود. او زیارت جدش امام حسین(ع) را ممنوع و حتى مزار مقدسش را با خاک یکسان‏ کرده است.

* لَيْسَتِ الْعِبادَةُ كَثْرَةُ الصّيامِ وَالصَّلاةِ، وَ إنَّمَا الْعِبادَةُ كَثْرَةُ التَّفَكُّرِ في مْرِ اللّهِ.( مستدرك الوسائل : ج 11، ص 183، ح 12690)

عبادت در زياد انجام دادن نماز و روزه نيست ، بلكه عبادت با تفكّر و انديشه در قدرت بي منتهاي خداوند در امور مختلف مي باشد.

* خَصْلَتانِ لَيْسَ فَوْقَهُما شَيّْ: الاْ يمانُ بِاللّهِ، وَنَفْعُ الاْ خْوانِ .( تحف العقول : ص 489، س 13)

«معتمد» خليفه عباسي همواره از محبوبيت و پايگاه اجتماعي امام ابو محمد عسکري نگران بود و هنگامي که دانست با وجود همه محدوديتهايي که نسبت به آن حضرت روا داشته بود، نه تنها از پايگاه مردمي و نفوذ معنوي آن حضرت کاسته نشده، بلکه بيش از پيش محبوب دلهاي مردم گرديده، بر نگراني و وحشتش افزوده شد و سرانجام در صدد قتل آن حضرت برآمد و به شکل مرموزانه و مخفيانه، حضرت را مسموم نمود،و شيعيان را از بهره مندي انوار هدايت آن امام همام محروم ساخت.امام همين که آن زهر را خورد، تمام بدن شريفش مسموم شد و در بستر بيماري افتاد و به درد شديدي دچار گرديد.

معصوم سيزدهم :امام يازدهم ، حضرت امام حسن عسكري (ع)

نام :حسن

لقب معروف :عسكري

كنيه :ابومحمد

پدر و مادر :امام هادي ، متفاوت گفته شده سليل ،حدیثه ،سوسن ،محدثه

وقت و محل تولد :هشتم ربيع الثاني يا 24 ربيع الاول سال 232 هجري قمري در مدينه .

وقت و محل شهادت :هشتم ربيع الاول سال 260 هجري قمري به دسيسه معتمد (چهار دهمين خليفه عباسي )در شهر سامره ، در سن 28 سالكي به شهادت رسيد.

مرقد :شهر سامره ، واقع در عراق

دوران زندگي :در دو بخش

1 - قبل از امامت (22 سال ) از سال 232 تا 254 هجري قمري

2 - دوران امامت (6سال ) از سال 254 تا 260 هجري قمري

آن حضرت ، همواره تحت نظر زندان طاغوتهاي عصر خود بود، سرانجام با زهر جفا به شهادت رسيد.

منبع :داستانهاي شنيدني از چهارده معصوم عليهم السلام   نوشته : محمد محمدي اشتهاردي